Pierwsze pisemne dowody osadnictwa żydowskiego w Jiczynie pochodzą z lat 60-tych XIV wieku.
POLECAMY:
- SYNAGOGA
- SZKOŁA ŻYDOWSKA
- ULICA ŻYDOWSKA
- DOM RODZINNY KARLA KRAUSE
- CMENTARZ ŻYDOWSKI
- TABLICA PAMIĄTKOWA - TRANSPORTY ŻYDÓW Z JIČÍNA
- ALEJA LIP
- LOGGIA WALLENSTEINA
- LIBOSAD - PARK HISTORYCZNY
Chociaż Żydom została stanowiona do zakupu domów wyznaczona ulica, osiedlenie było rozproszone od początku. W związku z edyktem F. Habsburga w 1541 był zabroniony pobyt Żydów w mieście.
Bardziej sprzyjający okres miał miejsce w czasie wojny trzydziestoletniej (1618-1648) i władzy Albrechta Wallensteina. Żydzi w tym czasie cieszyli się przywilejami, zbudowali żydowską dzielnicę handlową, szkołę, synagogę i cmentarz. Później znów przychodzi czas restrykcji i specjalnych podatków. W drugiej połowie XVII wieku na życie Żydów w Jiczynie miał wpływ tzw. "List ochronny", który poprawił status Żydów jiczyńskich i wspierał ich działalność.
Zasadniczą zmianę w statusie Żydów przyniósł 1848 rok. Konstytucja z 1867 roku potwierdziła wszystkim obywatelom podstawowe prawa i swobodę. W drugiej połowie XIX wieku, Żydzi mieszkali i handlowali w Jiczynie na najbardziej znanych miejscach na placu Wallensteina i przyległych ulicach. W 1897 roku, Jiczyn nawiedziła antysemicka burza i fala nacjonalistycznie motywowanego antysemityzmu. W czasie okupacji hitlerowskiej, Żydzi byli dyskryminowani i stopniowo pozbawieni wszystkich swoich praw. W styczniu 1943 roku deportowano około 124 Żydów do Terezina. Wojnę przeżyło tylko sześciu z nich.
